„W miejsce głębinowego, wertykalnego wariantu znaczenia alegorycznego, którego tradycyjnym modelem jest schemat alegorezy, mamy tu [w literaturze nowoczesnej] do czynienia nierzadko z formą horyzontalnej „alegorii narracyjnej” [M. Quilligan, The Language of Allegory. Defining the Genre, Ithaca 1979], jako swoistą, zeświecczoną i zmodernizowaną, wersją alegorii typologicznej czy figuralnej […]”.

Ryszard Nycz, Tropy „Ja”. Koncepcje podmiotowości w literaturze polskiej ostatniego stulecia w: Ja, autor. Sytuacja podmiotu w polskiej literaturze współczesnej, pod red. Dariusza Śnieżki, Warszawa 1996, s. 45.